W 1755 r. koloniści niemieccy wznieśli w Piasku kaplicę ewangelicką oraz uruchomili szkołę. Kaplica wkrótce uległa ona spaleniu. W 1760 r. w jej miejsce zbudowali kościół, który w pierwotnej postaci zachował się do dzisiaj. Na wyposażeniu kościoła oryginalny ołtarz ambonowy.

Rok powstania: XVIII w.

Figura na dwuwarstwowym, schodkowym stopniu. Święty przedstawiony w kontrapoście, w standardowym stroju, bez stuły. Głowę zwraca w kierunku dużego krzyża trzymanego na lewym ramieniu i podtrzymywanego prawą ręką. Postument w formie słupa o prostokątnym przekroju, na płaskiej stopce. Wydatny, płaski, daszkowy gzyms, ku dołowi zwężający się esowatym profilem. Figura stoi pośrodku wyłożonego kostką rynku, ocieniona przez rozłożysty klon.

Istnieją pewne niezgodności co do czasu powstania obiektu. Katalog zabytków sztuki w Polsce z 1961 roku podaje 1696 rok jako datę budowy kościoła . Według Bernarda Szczecha, badacza historii ziemi woźnickiej który przeanalizował dokumenty źródłowe, jest to jedynie data remontu kościoła, zaś najstarsza wzmianka pochodzi już z 1497 roku, kiedy to pan dziedziczny na Woźnikach podarował kościołowi św. Katarzyny niwy i łąkę na Staromieściu "za kaplicą". Ten sam historyk odwołuje się do zapisów księdza Zgorkowica z 1664 roku, który zakładając swoja księgę na wstępie podał informacje, że wiara katolicka wszczepiona na ziemi woźnickiej od wieków najpierw przez kościół św. Walentego, a potem przez kościół św. Katarzyny.