Zespół więzienia

Budynek przy ul. Sobieskiego powstał na przełomie XIX/XX w. i pełni funkcje więzienia. Budynek zbudowany jest z czerwonej, nieotynkowanej cegły. Otoczony jest wysokim murem. Budynek składa się z kilku połączonych ze sobą brył pod dachami dwuspadowymi. Elewacja szczytowa budynku zawiera okulusy oraz tynkowaną blendę. Elewacje te zwieńczone zostały sterczynami. Elewacje dłuższe zakończone są ceglanym gzymsem.

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika

Kościół rzymskokatolicki w dekanacie Lubliniec, diecezji gliwickiej. Znajduje się na granicy Lublińca i wsi Jawornica, jednak administracyjnie należy do Jawornicy w gminie Kochanowice.

Jednostka Wojskowa Komandosów w Lublińcu

Jednostka Wojskowa Komandosów w Lublińcu działa w czasie pokoju, kryzysu i wojny, zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Rodowód jednostki sięga 1957 roku, kiedy to w Krakowie powstała kampania rozpoznawcza stacjonująca w koszarach 16. Batalionu Szturmowo-Rozpoznawczego. Na przestrzeni lat jednostka zmieniała swoją lokalizację (Dziwnów na Wyspie Wolin) oraz charakter organizacyjny (z kampanii przeistaczając się w 1. Batalion Szturmowy). W 1986 roku została przeniesiona do Lublińca.

„Diabelski Kamień” w Olszynie

"Diabielski kamień" jest czerwonym granitem będący pozostałością zlodowacenia środkowopolskiego. Granit jest skałą magmową głębinową. Skały magmowe głębinowe zastygają na dużej głębokości, poszczególne kryształy tych skał są dobrze wykształcone.

Granit ten zbudowany jest ze skaleni potasowych (o barwie czerwonej lub różowoczerwonej) z zielonkawą obwódką oligoklazu, kwarcu, hornblendy (ciemny kolor) oraz biotytu (o ciemnej barwie). Obwód kamienia wynosi 510 cm a wysokość 180 cm. Głaz został objęty ochroną prawną w 1957 roku poprzez uznanie za pomnij przyrody nieożywionej.

Muzeum Paleontologiczne w Lisowicach

Muzeum Paleontologiczne w Lisowicach powstało w 2008r. z inicjatywy mieszkańców Lisowic w oparciu o największe polskie odkrycia paleontologiczne. Środki na jego utworzenie, oraz ciągły rozwój pochodzą z budżetu Gminy Pawonków i różnego rodzaju środków UE.

Trwające osiem lat (2006 - 2013) wykopaliska doprowadziły do odkrycia kości pierwszego polskiego dinozaura drapieżnego Smoka z Lisowic ( nazwa potoczna ), oraz największego na świecie dicynodonta, prawdopodobnie jednego z ostatnich przedstawicieli tego wymarłego pod koniec triasu gatunku gadów ssakokształtnych.

Parafia Św. Jadwigi Śląskiej w Łagiewnikach Małych

Miejscowość należała kiedyś do parafii Pawonków, która po 1921r. pozostała w granicach Polski wraz z kościołem parafialnym. Dla pozostałych mieszkańców utworzona została kuracja 31.VIII 1926 r. i rozpoczęto budowę kościoła, który został konsekrowany przez biskupa wrocławskiego W. Wojciecha 12.VI 1929 r. Kościół filialny w Pludrach, wybudowany w 1933r r., konsekrowany przez bpa Jana Wieczorka 12.VI 1983 r.

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie

KOŚCIÓŁ ZAMKOWY

Najstarszym koszęcińskim kościołem był tzw. kościół zamkowy pw. Matki Bożej Wniebowziętej i śś. Męczenników Dionizego i Witalisa. Jego budowę w 1609 roku rozpoczął właściciel Koszęcina Andrzej Kochcicki. Przechodząc jednak na luteranizm i popierając Szwedów w wojnie trzydziestoletniej (1618-1648) nie dokończył budowy, a zlicytowany majątek kupił Mikołaj Filip von Rauthen. On to zakończył budowę kaplicy i całego kompleksu pałacowego. 29 lipca 1647 bp wrocławski Karol Franciszek Neander poświęcił kościół. Przy tej okazji ustalono też, że obowiązek utrzymania kaplicy i jej kapelana miał spoczywać na właścicielu zamku. W myśl fundacji ustanowionej przez hr. von Rauthena roztaczał on opiekę religijną nad poddanymi. W 1791 roku fundację, potwierdzając jej moc w sądzie w Brzegu, odnowił królewski radca handlowy hr. Teodor Muetzel. Pozwalała ona koszęcińskim katolikom każdorazowo odwoływać się do sądów, wtedy gdy ich prawa były łamane przez protestanckich właścicieli. Kaplica zamkowa była w rękach katolików do 1908 roku. Wtedy to na mocy ustaleń po wybudowaniu nowego kościoła parafialnego, przeszła w posiadanie protestantów, którymi opiekował się każdorazowy pastor ewangelicki z Piasku.

Parafia św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy w Pawonkowie

Historia Pawonkowa nierozerwalnie związana jest z historią miejscowego kościoła. Pierwszy drewniany - modrzewiowy kościół w Pawonkowie istniał już w 1376 roku.

Po pożarze wzniesiono następny ok. 1500 roku, który dotrwał do końca XVIII w. Do parafii należały miejscowości Pludry, Pietraszów, Zawadzkie, Łagiewniki Małe, Skrzydłowice i Dzielna. Pierwszym proboszczem o którym istnieje zapis w dokumentach parafialnych jest ksiądz proboszcz Jerzy Częstochomista. W XVII wieku fundatorem kościoła był ówczesny właściciel części Pawonkowa von Lassota, który miał decydujący głos w sprawie obsadzenia ówczesnej parafii.

Parafia św. Katarzyny w Woźnikach

Woźniki są wzmiankowane w dokumencie biskupa krakowskiego Fulka z 1206 r. Prawdopodobnie pod koniec XIII w. miasto posiadało drewniany kościół pod wezwaniem św. Walentego (wzmiankowany w 1490 r.). Na tym samym miejscu w roku 1696 wzniesiono nowy drewniany kościół, również pod tym samym wezwaniem. Po lokacji miasta (przed 1386 r.) wybudowano drugi kościół pod wezwaniem św. Katarzyny, który po zmianie lokacji w połowie XV w. stał się centrum parafii. Kościół parafialny został ujęty w rejestrze zabytków. Decyzją Wojewódzkiego Oddziału Ochrony Zabytków w Częstochowie z 16 grudnia 1997 r., wpisano dodatkowo do rejestru zabytków 17 przedmiotów ruchomych (m.in. ołtarze, rzeźby, kielichy i inne przedmioty kultu)[1]. Na terenie parafii znajduje się też zabytkowy kościół św. Walentego.

Kościół Opatrzności Bożej w Piasku

W 1755 r. koloniści niemieccy wznieśli w Piasku kaplicę ewangelicką oraz uruchomili szkołę. Kaplica wkrótce uległa ona spaleniu. W 1760 r. w jej miejsce zbudowali kościół, który w pierwotnej postaci zachował się do dzisiaj. Na wyposażeniu kościoła oryginalny ołtarz ambonowy.