Tablica pamiątkowa upamiętniająca pobyt marszałka Józefa Piłsudskiego w Lublińcu.

Najstarszym zapisem, świadczącym o istnieniu lublinieckiego kościoła, jest krótkie stwierdze­nie, które znalazło się w części „C” Registrum Wyadsense (Rejestr Ujazdowski), stanowiącej rozdział „Liber fundationis episkopatus Wratislaviensis” – tj. Księgi uposażenia (dochodów) biskupstwa wroc­ławskiego z tytułu dziesięciny płaconej przez wsie i miasta określone w tej księdze. Część „C” owej księgi, to rejestr sporządzony w miejscowości Ujazd, która – wraz z okolicznymi terenami położonymi w pobliżu Góry Św. Anny – była własnością biskupstwa wrocławskiego. Pozycja 208 tego rejestru, to łaciński zapis: ”208 item in Lublin – sunt XXX mansi solventes fertones exteptis marcis, quas habet ecclesia”, co w wolnym tłumaczeniu na język polski znaczy: „jest 30 łanów uprawnych przynoszących dochód oprócz tych, które miał kościół…”. Księga, z której pochodzi powyższy fragment była tworzona w okresie od 1295 do 1305 roku. Wynika z tego, że w Lublińcu (najstarsza nazwa Lublin), co najmniej od tego okresu, istniał kościół.

W niedzielę 8 listopada 1936 roku obchodzono uroczyście 600-lecie kościoła parafialnego św. Mikołaja w Lublińcu. Niestety, nie wiadomo jaki dokument przyjęto za podstawę do ustalenia rocznicy.

Budynek przy ul. Paderewskiego 5 zbudowano w 1909-10 r. W budynku mieścił się dawniej główny urząd statystyczny. Budynek murowany jest z cegły i wzniesiony na planie podobnym do prostokąta (niesymetryczny). Jest dwukondygnacyjny z wysokim użytkowym poddaszem. Budynek posiada elewację dziewięcioosiową i pokryty jest czterospadowym dachem (nad ryzalitami dwuspadowym) wykonanym z dachówki ceramicznej karpiówki. W osi środkowej piętra znajduje się balkon z płytową balustradą podparty dwiema gładkimi kolumnami. Osłania on wejście główne do budynku tworząc sklepienie łukowe pełne. Szczyty ryzalitów zakończone zostały wolutowo.