Pałac w Koszęcinie jest siedzibą Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” od początku istnienia zespołu, w którym niegdyś królowa Marysieńka miała oczekiwać przez kilka tygodni na powrót małżonka Jana III Sobieskiego z odsieczy wiedeńskiej. Jest to jeden z największych w Polsce Zespołów Pałacowo-Parkowych z okresu neoklasycyzmu, zaliczony do I kategorii zabytków. Pałac jest budowlą składającą się z trzech niesymetrycznych skrzydeł. Najpiękniejsze, zachodnie - mieści Salę Balową i wychodzący na park taras, Salę Kominkową oraz Salę Zieloną, w której zachował się okrągły piec kaflowy w stylu empire. Wnętrza Pałacu wykorzystywane są do organizacji różnorodnych spotkań: bankietów, konferencji oraz szkoleń. Przy Kaplicy Pałacowej - obecnie kameralnej sali koncertowej, znajduje się wieża z tarasem widokowym. W obrębie siedziby mieści się także Pawilon im. Elwiry Kamińskiej oraz Dom Pracy Twórczej im. Adolfa Dygacza, które służą jako obiekty widowiskowo-dydaktyczne. Pałac otacza park krajobrazowy w stylu angielskim, założony w połowie XIX wieku, z pomnikami przyrody i malowniczo położonym stawem. Miejsce to znają wszyscy uczestnicy wielkoformatowych imprez plenerowych jak: „Święto Śląska” czy „Cietrzewisko”, które przyciągają corocznie kilka tysięcy osób.

Zarówno zrewitalizowane wnętrza jak i atmosfera historycznego miejsca, w którym od ponad pół wieku pracują i mieszkają artyści oraz „smaczna kuchnia” sprawiła, iż Pałac w Koszęcinie stał się miejscem komfortowego wypoczynku. Dodatkową atrakcją dla gości jest boisko do koszykówki, kort tenisowy oraz wypożyczalnia kijków do Nordic Walking. Wycieczki do siedziby Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”, są popularną formą spędzenia wolnego czasu zarówno dla mieszkańców Powiatu Lublinieckiego, jak i turystów z całej Polski.

Historia Bruśka jest ciekawa nie tylko dla znawców „dzieła żelaznego”, ale również ze względu na znajdujące się tutaj zabytki. Szczególnie piękny jest drewniany kościół z połowy XVII wieku p.w. św. Jana Chrzciciela.

Bruśkowski drewniany kościółek pamiętający dawne świetne czas kuźniczego trudu stoi na skraju wioski. Do dzisiaj nie wiadomo kiedy wybudowano pierwszą świątynie w tej miejscowości – prawdopodobnie było to w XV wieku w miejscu dzisiejszego kościółka. Nie wiemy także, co się stało z pierwotnym kościołem, czy pochłonął go pożar, czy zniszczyła burza, czy też po prostu „zestarzał się” i trzeba go było zastąpić nowym.
Dzisiejszy kościółek został zbudowany w połowie XVII wieku na pewno przed 1670 rokiem. Sadowskie księgi pogrzebowe zanotowały, że w latach 1675 – 1758 pochowano w części prezbiterialnej około 10 osób zasłużonych dla tego kościoła. Również pod wieżą znajduje się grób byłego dozorcy huty Liszczyka, który zabił się spadając z wieży kościelnej.