Rynek - Plac Konrada Mańki

Warto zobaczyć Stare Miasto wraz z Rynkiem – placem Konrada Mańki, który początkowo miał kształt prostokąta położonego na osi wschód-zachód. Na patrona placu wybrano działacza harcerskiego i członka konspiracyjnej organizacji „Orzeł Biały”, który za swą działalność został aresztowany i skazany na śmierć przez okupanta hitlerowskiego w 1942 r.

Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej w Kokotku

Parafia NMP Królowej w Kokotku jest najmniejszą w Diecezji Gliwickiej i liczy ok. 300 wiernych. W jej skład wchodzą następujące miejscowości i ulice: Kokotek, Posmyk, Leśnica i Pusta Kuźnica. Parafia posiada własną, niewielką świątynię pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej.

Latem na terenie parafii pojawia się wielu przyjezdnych, którzy mają tutaj swoje działki i domki letniskowe lub przebywają na letnich koloniach wypoczynkowych.

Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego

Kościół Krzyża Świętego, którego fundatorem był książę opolski Jan, wzniesiono  w 1505 roku na wschód od miasta, tuż za bramą Tarnogórską. 9 stycznia 1661 roku założono  przy  kościele  szpital  pod  tym  samym  wezwaniem,  który  składał  się z dwóch niewielkich pomieszczeń dla ubogich. W czasie wizytacji w 1687 roku nadmieniono, że kościół zbudowany był z drewna. Wewnątrz ściany nie były pomalowane, a kościół zdobiły tylko 3 ołtarze. Do kościoła przylegała niewielka zakrystia,  a  nad  dachem  znajdowała  się  sygnaturka.  W  spisie  wizytacyjnym  z 1834 roku nadmieniono, że kościół z powodu złego stanu technicznego został zamknięty. W 1842 roku stary kościół rozebrano i przystąpiono do budowy murowanego kościoła, który został pobłogosławiony 14 września 1845 roku przez ks. dziekana Jana Janeczko, proboszcza z Dobrodzienia. Koszty budowy wyniosły 3260 talarów, a głównymi dobrodziejami budowy byli: hrabia Andrzej Renard i starosta lubliniecki von Aulock. Kościół do końca I wojny światowej służył jako kaplica pogrzebowa, a w Wielkim Poście odprawiano tam nabożeństwa Drogi Krzyżowej.

Parafia św. Stanisława Kostki w Lublińcu

23 lutego 1922 r. Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej zakupiło z przeznaczeniem na Niższe Seminarium Duchowne były Zakład Wychowawczy im. Grottowskiego w Lublińcu. W 1925 r. rozpoczęto prace nad powiększaniem domu, który rozbudowano o dwa skrzydła. We wrześniu 1928 r. ukończono skrzydło zachodnie, a w 1930 r. wschodnie. W latach 1928-31 wybudowano (w ramach skrzydła wschodniego) kościół pw. św. Stanisława Kostki, służący przede wszystkim jako kaplica Niższego Seminarium Duchownego, którą poświęcił bp Stanisław Gall z Warszawy. Od 1956 r. w  podziemiach kościoła pw. Świętego Stanisława Kostki, znajduje się kaplica, która nosi wezwanie Matki Bożej Fatimskiej.

Kościół p.w. Św. Mikołaja

Najstarszym zapisem, świadczącym o istnieniu lublinieckiego kościoła, jest krótkie stwierdze­nie, które znalazło się w części „C” Registrum Wyadsense (Rejestr Ujazdowski), stanowiącej rozdział „Liber fundationis episkopatus Wratislaviensis” – tj. Księgi uposażenia (dochodów) biskupstwa wroc­ławskiego z tytułu dziesięciny płaconej przez wsie i miasta określone w tej księdze. Część „C” owej księgi, to rejestr sporządzony w miejscowości Ujazd, która – wraz z okolicznymi terenami położonymi w pobliżu Góry Św. Anny – była własnością biskupstwa wrocławskiego. Pozycja 208 tego rejestru, to łaciński zapis: ”208 item in Lublin – sunt XXX mansi solventes fertones exteptis marcis, quas habet ecclesia”, co w wolnym tłumaczeniu na język polski znaczy: „jest 30 łanów uprawnych przynoszących dochód oprócz tych, które miał kościół…”. Księga, z której pochodzi powyższy fragment była tworzona w okresie od 1295 do 1305 roku. Wynika z tego, że w Lublińcu (najstarsza nazwa Lublin), co najmniej od tego okresu, istniał kościół.

W niedzielę 8 listopada 1936 roku obchodzono uroczyście 600-lecie kościoła parafialnego św. Mikołaja w Lublińcu. Niestety, nie wiadomo jaki dokument przyjęto za podstawę do ustalenia rocznicy.

Kościół Św. Marcina w Cieszowej

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1305 roku. W przeszłości Cieszowa należała do rodziny Cieszowskich (1586–1628), Zuzanny Breberówny (1628–1673), Jana Kacpra Starzyńskiego (1673–1675), rodziny Strachwitzów (1676–1788), Schnudlerów (1788–1892) i książąt von Hohenlohe (1892–1945). Wioska przez wieki była symbolem symbiozy życia chrześcijan z wyznawcami religii mojżeszowej. Pierwsze rodziny żydowskie przybyły do Cieszowej pod koniec XVI wieku. Właściciele wioski: baron Jan Fryderyk von Strachwitz und Gross-Zauche i baro- nowa Zofia Elżbieta von Frankenberg und Proschlitz przyczynili się do budowy w 1751 roku zarówno drewnianego kościoła katolickiego, jak i drewnianej bożnicy, powstałej prawdopodobnie już w 1741 roku. Sugeruje się, że oba budynki wzniósł ten sam cieśla, a bożnica była pierwszym domem modlitwy dla Żydów w całym okręgu lublinieckim. W 1908 roku synagogę wraz z zabudowaniami zakupił na licytacji ks. Karol Urban – proboszcz z Sadowa. Tuż przed wybuchem II wojny światowej, na skutek zniszczeń, rozebrano synagogę i dom rabina. Po wyznawcach religii mojżeszowej pozostał tylko żydowski cmentarz (kirkut).

Kościół Św. Jana Chrzciciela w Bruśku

Historia Bruśka jest ciekawa nie tylko dla znawców „dzieła żelaznego”, ale również ze względu na znajdujące się tutaj zabytki. Szczególnie piękny jest drewniany kościół z połowy XVII wieku p.w. św. Jana Chrzciciela.

Bruśkowski drewniany kościółek pamiętający dawne świetne czas kuźniczego trudu stoi na skraju wioski. Do dzisiaj nie wiadomo kiedy wybudowano pierwszą świątynie w tej miejscowości – prawdopodobnie było to w XV wieku w miejscu dzisiejszego kościółka. Nie wiemy także, co się stało z pierwotnym kościołem, czy pochłonął go pożar, czy zniszczyła burza, czy też po prostu „zestarzał się” i trzeba go było zastąpić nowym.
Dzisiejszy kościółek został zbudowany w połowie XVII wieku na pewno przed 1670 rokiem. Sadowskie księgi pogrzebowe zanotowały, że w latach 1675 – 1758 pochowano w części prezbiterialnej około 10 osób zasłużonych dla tego kościoła. Również pod wieżą znajduje się grób byłego dozorcy huty Liszczyka, który zabił się spadając z wieży kościelnej.

Kaplica Góra Oliwna w Woźnikach

Kaplica Góra Oliwna – zbudowana w 1910 r. z cegły na zboczu Coglowej Góry (365 m n.p.m.) – najwyższego wzniesienia w granicach miasta. Służyła niegdyś jako kaplica przedpogrzebowa. Nazwa wywodzi się od obrazu, w ołtarzyku kaplicy, przedstawiającego Jezusa modlącego się na Górze Oliwnej w towarzystwie śpiących Uczniów.

Kaplica w Babienicy

Powstała  z  inicjatywy sołtysa Józefa Słoty. Pieniądze na budowę przekazali: rodziny Kabotów i Kożuchów oraz Jan Porębski. Miejsce pod budowę ofiarowali: Michał Kurek i Paweł Kożuch.Wszystkie prace wykonali mieszkańcy Babienicy. Prace ukończono  w 1894 roku. Pierwszą mszę św. w kaplicy odprawiono  w 1914 roku dla stacjonujących w Babienicy wojsk.

Kapliczka p.w. Św. Jana Nepomucena w Lubszy

Kapliczka p.w. Św. Jana Nepomucena w Lubszy powstała pod koniec XVIII wieku.

Kapliczka stoi na terenie ogrodów parafii p.w. Św. Jakuba Starszego z wejściem na ulicę. Obok rośnie stary jawor. Kapliczka ustawiona jest na wzniesieniu, tylna jej część jest niższa, by zachować poziom.