Powstanie: ok. XVIII wieku.

Budynek dawnego pałacu posiada symetryczną bryłę. Posiada 3 kondygnacje z częściowo widoczną kondygnacją piwnic. Do prostopadłościennej części środkowej przylegają skrzydła. Wszystkie części kryte są dachami dwuspadowymi o niewielkim spadku. Skrzydła zwieńczone są frontonem. Od strony południowej nieznacznie wysunięte w formie ryzalitów. 

Jednostka Wojskowa Komandosów w Lublińcu działa w czasie pokoju, kryzysu i wojny, zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Rodowód jednostki sięga 1957 roku, kiedy to w Krakowie powstała kampania rozpoznawcza stacjonująca w koszarach 16. Batalionu Szturmowo-Rozpoznawczego. Na przestrzeni lat jednostka zmieniała swoją lokalizację (Dziwnów na Wyspie Wolin) oraz charakter organizacyjny (z kampanii przeistaczając się w 1. Batalion Szturmowy). W 1986 roku została przeniesiona do Lublińca.

Historia Pawonkowa nierozerwalnie związana jest z historią miejscowego kościoła. Pierwszy drewniany - modrzewiowy kościół w Pawonkowie istniał już w 1376 roku.

Po pożarze wzniesiono następny ok. 1500 roku, który dotrwał do końca XVIII w. Do parafii należały miejscowości Pludry, Pietraszów, Zawadzkie, Łagiewniki Małe, Skrzydłowice i Dzielna. Pierwszym proboszczem o którym istnieje zapis w dokumentach parafialnych jest ksiądz proboszcz Jerzy Częstochomista. W XVII wieku fundatorem kościoła był ówczesny właściciel części Pawonkowa von Lassota, który miał decydujący głos w sprawie obsadzenia ówczesnej parafii.

Tablica pamiątkowa upamiętniająca pobyt marszałka Józefa Piłsudskiego w Lublińcu.

Budynek przy ul. Sobieskiego powstał na przełomie XIX/XX w. i pełni funkcje więzienia. Budynek zbudowany jest z czerwonej, nieotynkowanej cegły. Otoczony jest wysokim murem. Budynek składa się z kilku połączonych ze sobą brył pod dachami dwuspadowymi. Elewacja szczytowa budynku zawiera okulusy oraz tynkowaną blendę. Elewacje te zwieńczone zostały sterczynami. Elewacje dłuższe zakończone są ceglanym gzymsem.

Historia Bruśka jest ciekawa nie tylko dla znawców „dzieła żelaznego”, ale również ze względu na znajdujące się tutaj zabytki. Szczególnie piękny jest drewniany kościół z połowy XVII wieku p.w. św. Jana Chrzciciela.

Bruśkowski drewniany kościółek pamiętający dawne świetne czas kuźniczego trudu stoi na skraju wioski. Do dzisiaj nie wiadomo kiedy wybudowano pierwszą świątynie w tej miejscowości – prawdopodobnie było to w XV wieku w miejscu dzisiejszego kościółka. Nie wiemy także, co się stało z pierwotnym kościołem, czy pochłonął go pożar, czy zniszczyła burza, czy też po prostu „zestarzał się” i trzeba go było zastąpić nowym.
Dzisiejszy kościółek został zbudowany w połowie XVII wieku na pewno przed 1670 rokiem. Sadowskie księgi pogrzebowe zanotowały, że w latach 1675 – 1758 pochowano w części prezbiterialnej około 10 osób zasłużonych dla tego kościoła. Również pod wieżą znajduje się grób byłego dozorcy huty Liszczyka, który zabił się spadając z wieży kościelnej.

Początki Olszyny datowane są na koniec XIII wieku. W okresie nowożytnym mieszkańcy zajmowali się wypalaniem węgla drzewnego i wydobywaniem rudy żelaza. Wierni z Olszyny uczęszczali do kościoła w Cieszowej, będącego filią  parafii  w   Sadowie. W miejscowości  znajdowała się murowana  kaplica z dzwonem, która została rozebrana w 1873 roku. W jej miejscu postawiono duży głaz narzutowy, który miał chronić miejsce przed plądrowaniem grobowców znajdujących się pod dawną  kaplicą.

Pochodzący z przełomu XIX i XX wieku pałac był świadkiem historycznych wydarzeń. To w nim m.in. Wojciech Korfanty podpisał odezwę do ludności Śląska, wzywającą ich do zbrojnego powstania przeciw ówczesnemu podziałowi tych ziem pomiędzy Niemcami a Polską. Przez kilkanaście lat pałac pełnił funkcję ośrodka rehabilitacyjnego. Obecnie w jego wnętrzach znajduje się luksusowy hotel i restauracja.

Kościół pw. Najśw. Serca Pana Jezusa z 1910 r., obecny kościół w Kochcicach znajduje się w miejscu, gdzie ostatni feudalny pan tutejszego zamku, hrabia Ludwik Karol Ballestrem miał swoją stajnię. Została ona przebudowana w latach 1945 – 46.