W Cesarstwie Habsburgów Zamek Lubliniecki oraz inne dobra miasta przez 55 lat były przedmiotem zastawów, a od 1587 roku kolejno własnością rodów, m. in. Kochcickich. od 1645 roku hr. Cellarych, a od 1727 roku de Garnier. W 1742 r. w wyniku I wojny śląskiej, Dolny Śląsk i Księstwo Opolskie weszły w skład Królestwa Prus. Dlatego zamek stał się własnością kolejnych rodów m. in. hr. F. Grotowskiego i hr. A. Renarda, az wreszcie państwa pruskiego.

W swojej historii zamek – „fortalicium” - wymieniany był już w dokumentach z XIV wieku (1397 r. „die Feste”). Rozbudowany był w XVII wieku (1640 r.), a w XVIII wieku  (1765 r.) przebudowany w stylu barokowym. Ostatnia modernizacja miała miejsce w latach 1892/93. Od połowy XIX wieku zamek pełnił różne funkcje publiczne. W zamku mieścił się m. in. Sąd Powiatowy (1849-92), Starostwo Powiatowe (1854-74), Szpital dla Chorych Umysłowo (od 1893), Zakład Psychiatryczny i Poprawczy (od 1896) a od 1904 r. Zakład Psychiatryczny.

Z kolei od 1922 roku zamek znajdował się w państwie polskim będąc częścią Szpitala Psychiatrycznego. Od 1928 r. pełnił funkcję Domu Pracy Przymusowej. Po II wojnie światowej od 1945 r. należał do Szpitala Psychiatrycznego. W 2002 roku zamek przejęła Gmina Lubliniec i wreszcie w 2005 roku pałac kupiła spółka Zamek Lubliniec, która gruntownie odbudowała obiekt i dokonała rewitalizacji parku oraz otoczenia. W zamku otwarto hotel z restauracją i SPA o wysokim standardzie. Pieczołowicie odrestaurowany pałac otrzymał nowe życie.  

Źródło tekstu: Wikipedia, źródło zdjęć: Zamek Lubliniec